Αγνώστου (σε μένα...) σοφού:

«Η κακία στον κόσμο δεν είναι αποτέλεσμα της κακίας των κακών αλλά της αδράνειας των καλών».

...υιοθέτηση-αντιγραφή υπό Kλαζομενίου του έλληνος

21/12/09

Τί Capital,
τί Cannibal...
Έν και το αυτό!


Από την ηλεκτρονική έκδοση του"Monthly Review" (17/12/2009) αναδημοσιεύω το αρθράκι της Σωτηρίας Πάνου:

«Ο κανιβαλικός καπιταλισμός» 
Ο κανιβαλισμός του καπιταλισμού εκδηλώθηκε έντονα την τελευταία διετία.
Με αφορμή την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, ο καπιταλισμός έδειξε τα ένστικτά του. Κυρίως στις ΗΠΑ, όπου ο ανταγωνισμός είναι αμεσότερος, οξύτερος και αμείλικτος.
Από τις ενδοκαπιταλιστικές συγκρούσεις επιβιώνουν οι ισχυρότεροι με έναν απλό τρόπο: Καταβροχθίζοντας τους υπόλοιπους.
(Αυτό στον κόσμο της οικονομίας ονομάζεται εξαγορές, συγχωνεύσεις, συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου κλπ).

Και παραθέτω βέβαια και το ...μούρλικο σκιτσάκι, που συνοδεύει το αρθράκι:



1/12/09

Ενότητα, Ντουμπάϊ...
και άλλα παραμύθια (για μεγάλα παιδιά)

* Αξιόπιστα στατιστικά δεδομένα μαρτυρούν ότι η λέξη που ακούστηκε και γράφτηκε περισσότερο τις τελευταίες μέρες είναι η ενότητα! Τόσο οι διάφοροι υποψήφιοι πρόεδροι της ΝΔ, κυρίως δε ο ...Πανίκας, όσο και πάμπολλοι ΣΥΡΙΖΑίοι..., με το "ενότητα" στα χείλη ξυπνούσαν, με το "ενότητα" κοιμώντουσαν. Με "ενότητα" άρχιζαν τις ομιλίες τους, με "ενότητα" τίς τελείωναν.  Με "ενότητα" μαχαίρωνε ο ένας τον άλλον, με "ενότητα" αλληλουπονομεύονταν...  Με "ενότητα" κάρφωνε ο ένας τον άλλον, με "ενότητα" αλληλοκατηγοριούνταν...
* Και δεν είναι καθόλου παράξενα ή αντιφατικά αυτά: Η λέξη "ενότητα" ΔΕΝ παράγεται από το ρήμα "ενώνω"! Από το αριθμητικό "ένας" παράγεται! Και όταν τήν έλεγαν ή τήν λένε ακόμα οι ως άνω, αυτό εννοούν: Το ντοβλέτι του ΕΝΟΣ. Αυτό είναι ΕΝΟΤΗΤΑ!!!
* Για το Ντουμπάϊ τώρα, που έκανε...(ν)τούμπα, στάση πληρωμών, ήτοι λαϊκιστί έρριξε "κανόνι", ό,τι και να σάς πώ λίγο θά 'ναι. Ό,τι πιο μπουφόνικο, ό,τι πιο νεοπλουτίστικο, ό,τι πιο kitsch, εκεί θα τό κατασκεύαζαν. Έως και ...χιονοδρομικό κέντρο είχαν σκοπό να φτιάξουν, λέει. Πολύ στενοχωρήθηκα που, λόγω της πτώχευσής του, δεν θα έχω πλέον την ευτυχία να σπάσω κάνα πόδι κάνοντας σκί δίπλα στην έρημο...
* Θα μάς φανεί χρήσιμο όμως! Είναι ένα καλό παράδειγμα προς αποφυγή, ένα παράδειγμα για το που οδηγεί η απροσμέτρητη ηλιθιότητα της "ανάπτυξης", όπως τήν αντιλαμβάνονται τα κοράκια της «ελεύθερης» αγοράς.
* Άλλα παραμυθάκια (για μεγάλα όμως παιδιά, προσοχή!) αυτήν την εποχή είναι:
1. Ο ...νέος άνεμος που πνέει στη Νουδού μετά την εκλογή Σαμαρά ως νέου προέδρου της. Τί νέο φέρνει ο νέος;;; Όλα παλιά, φθαρμένα είναι πάνω του. Και αποτυχημένος ήταν σε όλα τα πόστα που τόν έβαλαν, και έρριξε την κυβέρνηση του κόμματός του για να κάνει δικό του κόμμα, και έγλειφε εκεί που έφτυσε, και ξεπούλησε το (εθνικά συμφέρον, έχει αποδειχτεί πια αυτό!) «πακέτο Πινέϊρο» για τις δικές του βλέψεις.
Αν τώρα μού πείτε ότι ΑΚΡΙΒΩΣ για αυτά τα "προσόντα" τον εξέλεξαν... θα σάς απαντήσω: Έχετε απόλυτο δίκιο!
2. Ο ...νέος άνεμος που πνέει στον ΣΥΡΙΖΑ μετά την καθιέρωση της "κάρτας μέλους".  Αν ζούσε η γιαγιά θά 'λεγε ένα μόνον: «Τί σού λείπει κασσιδιάρη; Σκούφια από μαργαριτάρι».
Ή, αν ήταν ...τουρκάλα, θά 'λεγε: «Όλα τά 'χει η Μαργιορή, ο φερετζές τής έλλειπε».
3. Ο ...νέος άνεμος που πνέει στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Εμένα σαν ...παμπάλαιος μού φαίνεται: 50 μόνον μέρες πέρασαν και άρχισαν τα «συντροφικά μαχαιρώματα» μεταξύ υπουργών. Συντονίζει το έργο τους ο κ. Πάγκαλος βλέπετε...

4. Προσθέστε κατά βούλησιν τα δικά σας. Μην τα περιμένετε όλα από μένανε...